 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Аловак ламаецца з трэскам,
Лянота і слота хвілін…
Партрэты ў пакойчыку цесным,
Дрыготкія цені галін.
Духмяны букет хрызантэмаў
І свечка. Бадай гэта ўсё,
Што ломіцца ў вокны са сценаў,
Каб месяца слухаць выццё.
Між сквераў,праспекта і плошчы,
Дзе згаснуў апошні ліхтар,—
Туды, дзе Сож зоры палошча
І мроіць асілак-вясляр.
На самы высокі узгорак
Забрацца, бясконца глядзець,
Як спіць абсавечаны горад
І поўня ўсміхаецца ледзь…
…І раптам зусім недарэчна
Трывожным званком прыпячэ
Далькажык! — адзіная рэч, што
Яднае ужо і яшчэ.
Сем кнопак націсні заўзята.
Святла — ні ў адзіным акне.
…На іншым канцы лістапада
У слухаўку скажуць:”Але…”
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
